با گسترش بازی های موبایل، تب و تاب ایرانیزه کردن آثار جهانی هم دامن تولیدکنندگان داخلی را فرا گرفت. استودیو مدریک که به واسطه خروس جنگی بازیکنان ایرانی زیادی را به پای اسمارت فون ها کشاند، این بار تصمیم گرفت با تغییراتی در عنوان War Inc و هماهنگ سازی آن با فرهنگ داخلی تجربه ای لذت بخش را برای بازیکن به ارمغان بیاورد.
بگذارید از همین ابتدا خیال تان را راحت کنیم. اتاق جنگ یک بازی در سبک استراتژیک بوده و پس از شروع آن ناخودآگاه یاد کلش آف کلنز می افتید. نه به خاطر شباهت ظاهری، چون اتاق جنگ شما را با تکنولوژی های آینده و جنگ جهانی سوم سرگرم می کند. بلکه مقصود مکانیزم های اصلی گیم پلی بازی است که اکنون در تمامی بازی های استراتژیک مشابه یکدیگر هستند.
کار به جایی کشیده شده که هنگام تجربه برخی از آن ها یاد مثل معروف رنگ کردن کلاغ و فروختن آن به جای قناری [یا چیزی شبیه به این] می افتیم. با این اوضاع اگر اهل کلش آف کلنز نبوده یا می خواهید تجربه نوین تر داشته باشید، باید خیلی جستجو کنید. خوشبختانه اتاق جنگ با المان های جذابی که دارد، می تواند کمیاز زیر سایه سنگین استراتژی های محبوب امروزی بیرون بیاید.
وقتی حرف از سبک استراتژیک به میان می آید، طبیعتا ساخت و ساز و قابلیت ارتقا از اولین چیزهایی هستند که به ذهن یک بازیکن می رسند. اتاق جنگ هم از این قاعده مسثتنی نیست. با ورود به بازی شاهد آموزش های ابتدایی مانند تولید ساختمان یا سرباز هستید که با حمله به یک منطقه به پایان می رسد. شروع کلیشه ای بود، نه؟
دقیقا همین طور است، ولی نمی توانیم استودیو سازنده را پیرامون این موضوع ملامت کنیم. چون در دسترس ترین راه برای آموزش بازیکن همین روندی بود که بالاتر اشاره کردیم. پس از اتمام آموزش، زمان پیشرفت ساختمان ها، حمله به دیگر بازیکن ها و دفاع از مقر خود است. برای ساخت و ساز هم به مواد معدنی و بنزین نیاز دارید. به بیان واضح تر، این دو منبع جای خود را با اکسیر و سکه های طلای کلش آف کلنز عوض کرده اند.
همانند دیگر بازی های هم سبک، در بازی می توانید با رفتن به ماموریت های داستانی، منابع جمع آوری کنید. شاید بزرگترین تغییری که مکانیزم گیم پلی اتاق جنگ داشته، قابلیت بازگرداندن سربازان از میدان نبرد باشد. اگر کلش آف کلنز یا آثار مشابه را تجربه کرده باشید، می دانید حتی اگر نیروهای شما زنده می ماندند، باز هم قابلیت استفاده دوباره از آن ها را ندارید. در صورتی که اتاق جنگ این گونه نیست.
یکی دیگر از بخش های جذاب بازی را می توان به حضور فرماندهان ارتباط داد. در عنوان مورد بحث شاهد فرماندهان گوناگونی هستیم که می توانید با خرید آن ها به مزایای مختلفی دست پیدا کنید. البته با وجود تمام المان های سرگرم کننده و کلیشه ای بازی، متاسفانه یک مورد بسیار مهم تو ذوق مان خورد: دیالوگ ها.
دیالوگ های فارسی با وجود این که تبدیل به یکی از بهترین بخش های بازی شوند، بسیار بد جلوه می کنند. اصلا چرا این قدر لقمه را دور سر خود می چرخانیم، به این جمله دقت کنید: «فکر می کنی می توانی من را از بین ببری؟ من فرمانده عقرب هستم و تو را به همراه تشکیلات با ارزشت نابود خواهم کرد». متاسفانه دیالوگ های مشابه در بازی زیاد مشاهده می گردد.
برای سخن پایانی باید بگوییم بازی تفاوت زیادی با آثار مشابه نداشته و ایرانیزه شدن آن هم به دلیل بالا، اصلا به دل نمی نشیند. به عبارت دیگر استودیو سازنده سعی کرده تجربه آشنا ولی همچنان لذت بخش را برای بازیکن ها به ارمغان بیاورد.
